Αμοργός: Το πιο γαλάζιο μπαλκόνι του Αιγαίου

Αύγουστος 2020. Εν μέσω Covid. Αβεβαιότητα. Διστάζεις να κάνεις κρατήσεις. Διανύω το τελευταίο κομμάτι του καλοκαιριού μου. Θέλω ένα δυνατό κλείσιμο. Έχω γυρίσει από Μήλο-Κίμωλο εντυπωσιασμένη. Η μπίλια κάθεται στην Αμοργό. Ήταν μακριά και την απέφευγα για χρόνια. Η παρέα που με περίμενε εκεί στάθηκε αφορμή για να πάρω την απόφαση χωρίς δεύτερη σκέψη αυτή τη φορά και να βρεθώ επιτέλους στο ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων.

Τι ήταν η Αμοργός για μένα; Τι είναι το «Πατατάτο»; Γνωρίζατε για το “Le Grand Blue”; Που θα βρείτε την καλύτερη «ψημένη»; 3 μέρες με πολύ φαγητό, πολύ αέρα, πολύ όμορφη παρέα και πολύ ευχάριστες γνωριμίες. Όλα στο πολύ. 

Στην Αμοργό έφτασα έπειτα από ένα τριήμερο στα Κουφονήσια. Είναι δίπλα. Κρατήστε το σαν ιδέα. Συνδυάζονται πολύ εύκολα.

FIRST THINGS FIRST:

Το ξέρατε ότι στην Αμοργό έχει γυριστεί η ταινία “Le Grand Bleu” πριν περίπου 35 χρόνια και μέχρι και σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό του τουρισμού στο νησί προέρχεται από τη Γαλλία; Η διάρκεια του ταξιδιού από Πειραιά είναι περίπου 10 ώρες. Από Κουφονήσια που πήγα εγώ ήταν μόνο 45’.  

Όταν σκέφτομαι το ταξίδι μου στην Αμοργό, οι πρώτες εικόνες που έρχονται στο μυαλό είναι οι εξής:  «Πατατάτο», «ψημένη», ξεροτήγανα, απόλυτο μπλε. Ξεχνάω κάτι; Συμπληρώστε και διορθώστε με. 

Το Καράβι δένει Κατάπολα. Εκεί είχα προγραμματίσει να μείνω. 

Με υποδέχεται η Πόπη και με πάει καρφί στα «Γλυκά της Ποθητής» για να με καλωσορίσει με ξεροτήγανα και ψημένη ρακή. Αυτή είναι η κυρίαρχη γεύση του νησιού (οκ και το πατατάτο). Η Αμοργός μου έκανε φοβερή γαστρονομική εντύπωση. Και να πω ότι δεν το περίμενα; Το γνώριζα. Είχα διαβάσει κι ακούσει πολλά. Αν το φαγητό λοιπόν αποτελεί ένα από τα βασικά κριτήρια για την επιλογή του επόμενου προορισμού σας, τότε πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσετε στη λίστα σας την Αμοργό.

Πρώτη στάση στο Τρανζιστοράκι. Σημείο συνάντησης στη χώρα της Αμοργού. Από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ κόσμος πάει κι έρχεται είτε περιμένει υπομονετικά να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Μέχρι και τώρα που λόγω Covid ο τουρισμός ήταν σε χαμηλά επίπεδα. Ζεστό, μικρό μαγαζί, καλαίσθητο με νόστιμα, χορταστικά πιάτα. Με μια απίθανη βαβούρα. Ευχάριστη πάντα. Δε χάνεις αμοργιανή γραβιέρα με σαγανάκι και δε χάνεις το χούμους με αρακά. 

Μια άλλη επιλογή στη Χώρα, είναι η Αρμπαρόριζα. Καθίστε στην αυλή, εκεί που κάνει ρεύμα για να σας χτυπάει το αμοργιανό αεράκι και συγχρόνως να τρώτε αμοργιανό μελίπαστο, πατάτες σπαστές, βλάχικο τραχανά με μαρμελάδα πιπεριάς και γαύρο μαρινάτο. Εκτός από τις χρωματιστές καρέκλες, τον χώρο πλαισιώνουν είναι οι χαμογελάρες των κοριτσιών του μαγαζιού.

Η Χώρα της Αμοργού είναι από τις πιο ξεχωριστές των Κυκλάδων. Πανέμορφα στενά, περιποιημένα, ανεμόμυλοι κι η αμοργιανή ενέργεια στον αέρα, ο οποίος είναι δαιμονισμένος. Το Κάστρο της και γύρω του μεζεδοπωλεία, μπαρ και μικρά τουριστικά μαγαζιά να το πλαισιώνουν.

Την επόμενη μέρα το πρωί θα ξεκινήσετε από το Γιασεμί για πρωινό (και με θέα), στη χώρα της Αμοργού. Υπάρχουν διάφορες επιλογές κι έτοιμα μενού τα οποία σας δίνεται η δυνατότητα να τα συνδυάσετε με καφέ, χυμό, τσάι ή κάποιο βότανο. Το είχα βρει ακριβό θυμάμαι, αλλά, το απόλαυσα. Όπως και την εικόνα που αντικρύζεις από την καρέκλα σου. Υπάρχει κι η εναλλακτική για πρωινό (value for money) με «τοστάδα» στο Τρίπορτο, πάλι στη χώρα. 

Σημαντικό! Αν ξεκινάτε τη μέρα σας απλά με τυρόπιτα (είστε πολλοί), θα πάτε στα Κατάπολα, στο Καμάρι. Χειροποίητη τυρόπιτα με ξινομυζήθρα. Εύχομαι να την πετύχετε ζεστή, την ώρα που βγαίνει.

Ένα από τα χωριά που πρέπει να επισκεφθείτε στην Αμοργό είναι τα Θολάρια.  Όταν θα πάτε, θα αναζητήσετε το Πανόραμα για «Πατατάτο». Το «Πατατάτο» είναι ένα από τα τυπικότερα αμοργιανά πιάτα. Κοκκινιστό κατσικίσιο κρέας στην κατσαρόλα με πατάτες. Σε αυτό το μέρος θα βρείτε κι άλλα παραδοσιακά πιάτα του τόπου στην πιο νόστιμη εκδοχή τους. 

Φεύγοντας από Θολάρια να σταματήσετε στο Καφενείο «Καλή Καρδιά» για υποβρύχιο κι ένα σφηνάκι παγωμένη ρακή. Αυτό με συμβούλεψε να κάνω η φίλη μου η Ελένη που αγαπάει πολύ την Αμοργό και την επισκέπτεται κάθε χρόνο. 

Εκτός από το Πανόραμα στα Θολάρια, θα περάσετε να δείτε και το χωριό Λαγκάδα. Εκεί θα κάνετε μια μικρή στάση στο Παυλάκι έστω για βλήτα με ξυνομυζήθρα. Κάντε το λίγο εικόνα. Είναι ή δεν είναι το απόλυτο πιάτο του καλοκαιριού; 

Στα Κατάπολα έφαγα μια πολύ νόστιμη Crème brûlée στο Μέλι & Κανέλλα. Τη λατρεύω σαν γλυκό κι όπου βρω τη δοκιμάζω.

Για σουβλάκι θα πάτε στη χώρα της Αμοργού, στον «Ζουμερό».

Ποτό, ιδιαίτερα cocktail με “Latin” αέρα και τον Che Guevara συντροφιά, στο «Τζιτζίκι», πάλι στη χώρα της Αμοργού. Για ποτό με θέα, στην ταράτσα του Botilia.

Μια μέρα θα την αφιερώσετε στο Ναυάγιο της Καλοταρίτισσας κι αφού κατέβετε μέχρι κάτω να το δείτε από κοντά (δεν αξίζει για μπάνιο), θα πάρετε το καραβάκι να πάτε για μπάνιο στην Γραμβούσα (εύχομαι να την πετύχετε «λάδι». Είναι τελείως διαφορετικό το τοπίο) ή στην παραλία του Μούρου. Μπορείτε βέβαια απλά να πάτε και στην παραλία της Καλοταρίτισσας. Να έχετε σε μια άκρη του μυαλού σας ότι όταν βρεθείτε προς τα εκεί η επιλογή για φαγητό θα είναι η παραδοσιακή ταβέρνα του Γιωργαλίνη, στον Βρούτση. Είναι κοινό μυστικό ότι στο νησί το καλύτερο κρέας (το οποίο είναι δικής του παραγωγής), το έχει ο Γιωργαλίνης. Οπωσδήποτε στο τραπέζι σας θα βρεθεί κι η φοβερή του φάβα. 

Σας έπηξα στο κρέας κι είμαστε σε νησί θα μου πείτε. Και ποιος είπε ότι τρώμε μόνο ψάρι στα νησιά μας; Στην Ελλάδα βρίσκουμε τα πάντα, παντού. Ας σας συστήσω σε ένα ψαρομάγαζο.

Υπάρχει μια ψαροταβέρνα στα Κατάπολα που σερβίρει φρέσκο ψάρι, μαγειρευτά κι αυθεντική κακαβιά (εγώ δοκίμασα με φαγκρί), από το 1980 (κατόπιν παραγγελίας). Στο Μουράγιο είμαστε. Με θέα στο λιμάνι, ψημένη ρακή κι αλμύρα. Να θυμηθείτε να κάνετε τηλεφωνική παραγγελία για αστακομακαρονάδα ή κωλοχτύπες. Επικρατεί πανικός.

Στην Καλλιστώ για λαϊκό προσκύνημα και γλυκό. Παγωτό τριαντάφυλλο, σοκολατόπιτα (επική), cheesecake, medovic και πόσα ακόμα; Σε αυτό το μαγαζί προτείνω όλο τον κατάλογο. Και τα παράθυρα μαζί που καθόμουν απέξω και φωτογραφιζόμουν γεμάτη ευχαρίστηση μετά την πρώτη μπουκιά σοκολατόπιτας. Δε γίνεται να πας στην Αμοργό και να προσπεράσεις τα σπιτικά γλυκά από την Καλλιστώ. Χωρίς υπερβολή περνούσα κάθε μέρα και δοκίμαζα κάτι διαφορετικό. Δεν έχω παράπονο από κανένα. 

Εξυπακούεται ότι θα ψάξετε την πολύ ιδιαίτερη περίπτωση που ονομάζεται «Το Στέκι του Μαχαίρα», στον Ασφοντυλίτη. Αυτό είναι το μοναδικό μαγαζί που θα συναντήσετε στο μέρος. Η κυρία Σοφία μαγειρεύει αποκλειστικά σε ξυλόφουρνο και γι’αυτό την καλείτε για να κλείσετε τραπέζι. Αν δε μαζευτεί συγκεκριμένος αριθμός ατόμων δε βάζει τον ξυλόφουρνο. Θυμάμαι την είχα καλέσει και μου είχε πει να πάω μια συγκεκριμένη μέρα που θα έχει κράτηση για 15 άτομα. Τα ρεβύθια της είναι must όπως και το κατσικάκι. Συνήθως φτιάχνει και γιουβέτσι με χοιρινό και εξυπηρετεί από τις 3 έως τις 8. ‘Οσο μπορεί να διατηρήσει ο ξυλόφουρνος το φαγητό ζεστό δηλαδή. Η φάβα, η χωριάτικη και το τζατζίκι υπάρχουν πάντα πάνω στο τραπέζι, δε θέλω να ανησυχείτε. Το μαγαζί δεν έχει ρεύμα, γι’αυτό και τα πάντα μαγειρεύονται στον ξυλόφουρνο.

Αξίζει και μια βόλτα στον οικισμό ώστε να δείτε τα 200 περίπου έργα (τα οποία απεικονίζουν στιγμές από την καθημερινότητα στο νησί) που είναι χαραγμένα πάνω στις πέτρες εδώ και έναν αιώνα περίπου από κάποιον μόνιμο κάτοικο του νησιού.

Last but not least,το Youkali στο Ξυλοκερατίδι. Ήταν το “farewell” μου στην Αμοργό πριν μπω στο 10ωρο καράβι της επιστροφής. Μεσογειακή κουζίνα. Τα πιάτα είναι το ένα πιο ξεχωριστό από το άλλο βασισμένα στη μεγάλη ποικιλία των τοπικών προϊόντων. Θα θυμάμαι το κατσικάκι, τη φάβα και το καρπάτσιο χταπόδι. Θα θυμάμαι και τον Λεωνίδα, σεφ κι ιδιοκτήτη του μαγαζιού. 

ΤΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ: 

Η Αμοργός είναι ένα μέρος που μπορείς να επισκεφθείς όλο τον χρόνο. Πέρα από τη θάλασσα και τη γαστρονομική κουλτούρα (που σίγουρα διαθέτει), θα συναντήσετε και 8 χαρτογραφημένα μονοπάτια για πεζοπορία. Υπάρχει σήμανση στα σημεία της κάθε διαδρομής σε όλο το νησί. 

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας το οποίο βρίσκεται σκαρφαλωμένο και τοποθετημένο μέσα στα βράχια σε ύψος 300μ περίπου από την επιφάνεια της θάλασσας. Λένε ότι έχει την πιο ωραία «ψημένη». Θα τη συνδυάσετε με τα λουκουμάκια που θα σας προσφέρουν μόλις ανεβείτε πάνω. Το παράθυρο που θα συναντήσετε στην κορυφή της μονής μοιράζει απλόχερα την πιο εντυπωσιακή θέα από το ωραιότερο μπαλκόνι στο Αιγαίο. Η Αμοργός έχει ταυτιστεί με την παρουσία του Μοναστηριού της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας το οποίο αποτελεί σύμβολο του νησιού. 

Παραλία Μούρου. Φροντίστε να κολυμπήσετε στο δεξί της κομμάτι, εκεί που τελειώνει η παραλία.

Το ναυάγιο της Καλοταρίτισσας. Θα το συνδυάσετε είτε με μπάνιο στην παραλία του Μούρου, είτε με την παραλία της Καλοταρίτισσας κι από κει να πάρετε το καραβάκι για Γραμβούσα. Διαλέγετε και παίρνετε. 

Παραλία Αγίας Άννας. Η πιο διάσημη παραλία του νησιού (εδώ έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας «Το απέραντο γαλάζιο»). Σημείο αναφοράς το χαρακτηριστικό ολόλευκο εκκλησάκι που συναντάτε πριν κατέβετε σε αυτήν την παραλία με τους λευκούς βράχους και τα βαθιά νερά. Μπορεί να συνδυαστεί με την επίσκεψή σας στο Μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας.

Το «Βοτανικό Πάρκο» στα Κατάπολα, με τα βότανα και τα αρωματικά φυτά.

Η Αμοργός για τους περισσότερους, όπως και για μένα είναι ένα νησί με μια ενέργεια καθηλωτική. Προσφέρει μια αίσθηση ελευθερίας σε κάθε της σημείο. Είναι η αύρα που σε συνεπαίρνει μόλις φτάνεις στο Μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας, η άγρια ομορφιά του νησιού, το υψόμετρο και τα μαγευτικά τοπία του. Είναι σίγουρα κι η αμοργιανή κουζίνα. 

Κλείνω με ένα banoffee στο χέρι από τα «Γλυκά της Ποθητής» (από εκεί που ξεκίνησε το ταξίδι μου) και πάω στο λιμάνι να πάρω το καράβι της επιστροφής. Αποχαιρετώ το Μάριο ο οποίος με καθοδήγησε όσες μέρες βρέθηκα στο νησί και την υπόλοιπη ομάδα που άφησα πίσω.

To be continued…

Ότι θα επιστρέψω για τρίτη φορά στην Αμοργό είναι σίγουρο. Έχουμε άλλωστε πολλά καλοκαίρια μπροστά μας. 

Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό μπορείτε να ανατρέξετε στα προφίλ μου στο Instagram όπου υπάρχει  highlight και για το travel κομμάτι και για το food.

Travel: Thaleinio

Food: Urbanfoodjunkiegr

No Comments

Leave a Reply