Για κρασί και χατσαπούρι στη Γεωργία

Ανατρεπτική, άγνωστη, ανερχόμενη, ελκυστική, κρασί, γαστρονομικό διαμάντι, Στάλιν. Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό σκεπτόμενη το τελευταίο μου ταξίδι στη Γεωργία. Μια χώρα που σίγουρα πρέπει να μάθεις ή να γνωρίσεις καλύτερα.

Για να βρεθείτε στην Τιφλίδα, θα χρειαστείτε περίπου τρεις ώρες από την Αθήνα με τις απευθείας πτήσεις της Aegean Airlines.

First things first

To επίσημο νόμισμα της χώρας είναι το λάρι.

Για την περιήγησή σας στην πόλη (η οποία περπατιέται ευχάριστα και πολύ εύκολα) μπορείτε να επιλέξετε το μετρό αγοράζοντας μια κάρτα από τα εκδοτήρια και «φορτώνοντάς» την με διαδρομές (με πολύ χαμηλό κόστος. Η κάρτα κοστίζει περίπου 0,60€ ). Μπορείτε επίσης, να κατεβάσετε το application “Bolt” το οποίο είναι κάτι αντίστοιχο με την uber ώστε να κινηθείτε και με ταξί. Μη διστάσετε να τα χρησιμοποιήσετε. Είναι εξίσου οικονομικά. Σχετικά με το ίντερνετ, προτείνω την αγορά τοπικής SIM αποκλειστικά με ΜΒ. Το κόστος είναι ελάχιστο. 

Γνωρίζατε ότι η Γεωργία δέχεται επισκέπτες από όλο τον κόσμο οι οποίοι ταξιδεύουν μέχρι εκεί με σκοπό να ανακαλύψουν τη χώρα και το κρασί της; Η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου που έμεινα, κάνοντας μου μια εισαγωγή στην κουλτούρα της χώρας και την ανάπτυξή της στο κομμάτι του τουρισμού, με ενημέρωσε ότι πέρα από τα εστιατόρια τα οποία εξελίσσονται και αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, η παράδοση αμπελοκαλλιέργειας στη Γεωργία είναι μακρά. Μου εξήγησε ότι, το αρχαιότερο κρασί του κόσμου παράχθηκε στη Γεωργία η γη της οποίας προσφέρει πάνω από 500 διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών. Το κρασί αποτελεί μέρος της κουλτούρας της χώρας για πάνω από 8000 χρόνια.

Σήμερα η Γεωργία για μένα είναι μια αναπάντεχη έκπληξη (καθόλου τουριστικοποιημένη). Ένας προορισμός για κάθε εποχή του χρόνου, με έναν απέραντο γαστρονομικό πλούτο και θα καταλάβετε παρακάτω γιατί προχώρησα στη συγκεκριμένη διαπίστωση. 

Η αγαπημένη (πλέον) Γεωργία η οποία συνορεύει με την Αρμενία την οποία επισκέφθηκα πριν φτάσω οδικώς στην Τιφλίδα, ενδείκνυται για ανθρώπους που ψάχνουν στο ταξίδι τη γαστρονομική αναζήτηση.

Τι τρώμε λοιπόν στη Γεωργία και τι μας προσφέρει η γευστική σκηνή της;

Sulguni (τυρί), khinkali (ζυμαρικό), τουρσί, lavash (ψωμί),  kebab, shkmeruli (παραδοσιακό πιάτο με κοτόπουλο και σάλτσα σκόρδου), badrijani nigvzit (ρολό μελιτζάνας με καρύδι και ρόδι. Σπεσιαλιτέ που τη συναντάς σε όλα σχεδόν τα μαγαζιά), hatchapuri (με τυρί ή αυγό/τυρί), lobiani (πίτα με φασόλια), και παγωτό με γεύση κρασί. Πίνουμε χυμό ρόδι και συνεχίζουμε με shawarma (κι ας μην ανήκει στην κουζίνα της χώρας), dip μελιτζάνας/παντζαριού/σπανάκι, σούπες από φασόλια, ponchik (κάτι σαν την μπουγάτσα μας) και γλυκά sudjukh (αυτά τα κρεμαστά χρωματιστά μπαστούνια που βλέπετε, σε αγορές και πλανόδιους στον δρόμο. Πρόκειται για ένα συνδυασμό από καρύδι με φρούτα (ρόδι, βερίκοκο ή σταφύλι). Θα τα ξεχωρίσετε από το χρώμα. Γνώριμες γεύσεις όλες.

Σημαντικό! Το hatchapuri θα το συναντήσετε σε διάφορες εκδοχές. Το κλασικό είναι σκεπαστό με τυρί (κάτι σαν τη δική μας τυρόπιτα), το Imeruli είναι σαν πίτσα με τυρί και το πιο διαδεδομένο είναι το Adjarian το οποίο είναι σαν πεϊνιρλί με τυρί, βούτυρο κι ένα αυγό στο κέντρο. 

Η Τιφλίδα είναι γεμάτη εστιατόρια για κάθε γούστο και προσφέρει τα πάντα. Σας παραθέτω τις στάσεις από τη δική μου γευστική περιπλάνηση:

Πρώτη στάση μόλις έφτασα στην πόλη ήταν το Culinarium Khasheria. Ξύλινα μεγάλα τραπέζια, χρώμα, ζεστός casual φιλόξενος χώρος και ντόπια κουζίνα. Νόστιμα και ουσιαστικά. Γενικά, σε οποιοδήποτε μέρος και να ταξιδεύω επιδιώκω να δοκιμάζω παραδοσιακές τοπικές γεύσεις σε κάθε τους μορφή.

Café Littera. Στην παλιά πόλη μέσα σε μια στοά και πίσω από ένα κτίριο 120 περίπου ετών (το Σπίτι των Γεωργιανών Συγγραφέων) θα βρείτε αυτόν τον καταπράσινο κήπο με “artistic” αισθητική και περίτεχνη διακόσμηση. Το συγκεκριμένο μαγαζί στο οποίο μπορείτε να κάτσετε από το πρωί για καφέ, πρωινό, γλυκό και δροσερά ποτά μας σερβίρει την υπόλοιπη μέρα παραδοσιακές και ευρωπαϊκές γεύσεις (συναντάμε τη Γεωργία στα πιάτα του).

Barbaristan. Μελετώντας τον γαστρονομικό χάρτη της Τιφλίδας «έπεφτα» συνεχώς πάνω του. Η φήμη του αποτυπώνει την κουζίνα της Γεωργίας στην πιο κομψή της μορφή. Αυτό αποδίδεται στα πιάτα, αλλά και στο περιβάλλον του μαγαζιού. 

Shavi Lomi (μαύρο λιοντάρι). Κινούμαστε στη συνοικία Marjanishvili σε μη κομβική τοποθεσία. Συναντάμε μια σιδερένια πόρτα με ένα graffiti που απεικονίζει μια παρέα που τρώει. Ανοίγουμε περιμένοντας ότι θα βγούμε είτε σε γκαράζ, είτε στο πίσω μέρος ενός σπιτιού. Βρισκόμαστε στην αυλή του Shavi Lomi. Μια ατμοσφαιρική αυλή, μαζεμένη, οικογενειακή. Σημείο συνάντησης για τους Γεωργιανούς. Μου το πρότειναν όλοι όσοι ρώτησα στην Τιφλίδα, με όποιον Γεωργιανό και να μίλησα.  Ο κατάλογος δεν είναι μεγάλος. Γεωργιανή κουζίνα. Καθόλου πολύπλοκα πιάτα σε συνδυασμό με γεωργιανές μπύρες.  

Sakhachapure N1. Σε αυτό το μαγαζί το οποίο βρίσκεται μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο ξεφουρνίζονται καθημερινά όλων των ειδών οι ζύμες και τα χατσαπούρι.

Ezo. Η «μαγειρική» τη μέρα που βρέθηκα εκεί ήταν σε μια ψησταριά στην αυλή του. Σε αυτήν θα ψηθεί η pizza rachuli αλλά και η phillycheese steak που δοκίμασα εκείνη τη μέρα που είχαν “special day” με barbecue. Εύστοχα η πρώτη σκέψη που θα σας έρθει στο μυαλό μόλις φτάσετε είναι ότι μεταφερθήκατε σε μια γειτονιά του Βερολίνου. Εναλλακτικός χώρος με βιομηχανικό στυλ στο εσωτερικό κι έξω μια αυλή με πολύχρωμα τραπέζια και καρέκλες με «παρεΐστικο» ύφος. Εδώ καθόμαστε (συνοδεία μπύρας), πιάνουμε κουβέντα με τους δίπλα και μαθαίνουμε όλα τα “hot spots” της πόλης.

Κανένα γευστικό ταξίδι στη Γεωργία δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένο αν δεν επισκεφθείτε το δημοφιλές Keto and Kote. Ένα εστιατόριο διαφήμιση για τη Γεωργία. Σημαία του (εκτός από το καταπληκτικό του φαγητό με τα εστιατορικά πιάτα) η τοποθεσία, η θέα και το vibe. Φέρνει μια ατμόσφαιρα γειτονιάς με μοντέρνες πινελιές (σε συνδυασμό με τα συναρπαστικά δείγματα γεωργιανής κουζίνας) στο εσωτερικό του και μοναδική θέα. Αν πετύχετε καλό καιρό επιχειρήστε να περπατήσετε και να κάτσετε να απολαύσετε το γεύμα σας στο αίθριο του μαγαζιού. 

Πριν την επιστροφή μου στην Αθήνα πέρασα από το Vino Underground (θα συναντήσετε αρκετά wine bars στην παλιά πόλη) ώστε να προμηθευτώ κρασιά. Στο κελάρι του φιλοξενούνται εκλεκτές ετικέτες κρασιών από τοπικούς αμπελώνες όπου σας δίνεται η επιλογή να κάτσετε και να τα δοκιμάσετε. Παραδοσιακά στη Γεωργία χρησιμοποιούνται πήλινα δοχεία για τη ζύμωση του κρασιού τα οποία τοποθετούνται στη γη (θάβονται).  Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα από τους παραγωγούς παράλληλα με τις αντίστοιχες σημερινές σύγχρονες μεθόδους. Η Γεωργία εκτός από το κλίμα και το έδαφος, τροφοδοτεί τους παραγωγούς με μια πολύ δυνατή πρώτη ύλη οι οποίοι στη συνέχεια την αξιοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 

Είτε είστε λάτρεις του κρασιού, είτε δεν είστε οφείλετε να δοκιμάσετε τα γεωργιανά κρασιά. Αξίζει τον κόπο να δώσετε και μια ευκαιρία στα κρασιά από ρόδι (θα τα βρείτε και στην Αρμενία). Αν ενδιαφέρεστε ωστόσο, να ενημερωθείτε για την οινική ιστορία της χώρας, το Kakheti και τα οινοποιεία του θα σας προσφέρουν πλήθος εμπειριών και πληροφοριών.

Εκτός από το φαγητό (και τις αξιόλογες λίστες ποιοτικού κρασιού) τι αξίζει να δείτε στην Τιφλίδα;

Σε μια γρήγορη βόλτα ανάμεσα σε Σταλινικά και Art Nouveau οικοδομήματα (αλλά και από την διακριτική παρουσία των αναπαλαιωμένων κτιρίων), αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Τιφλίδα είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις. 

Ξεκινήστε με Sulfur Baths και θαυμάστε το εκπληκτικό μπλε μωσαϊκό στην πρόσοψη του κτιρίου (ψάξτε επίσης για τον καταρράκτη Leghvtakhevi που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από τη γέφυρα). Στη συνέχεια διασχίστε το μονοπάτι μέχρι τη φουτουριστική Γέφυρα της Ειρήνης (περνώντας από το πάρκο Rike) η οποία «συνδέει» το «παλιό» με το «νέο» κομμάτι της πόλης και πάρτε το τελεφερίκ για να δείτε την Τιφλίδα από ψηλά. Στην κορυφή του λόφου Sololaki θα συναντήσετε και το εθνικό σύμβολο της χώρας. Το άγαλμα της Μητέρας της Γεωργίας. Αν το παρατηρήσετε, θα δείτε ότι στο ένα χέρι κρατάει μια κούπα και στο άλλο ένα ξίφος. Η κούπα (κατά τους Γεωργιανούς) περιέχει κρασί γι’αυτούς που φτάνουν ως φίλοι ενώ το ξίφος είναι για όσους φτάνουν ως εχθροί. 

Περπατήστε την Παλιά Πόλη (εδώ «χτυπάει» η καρδιά της Τιφλίδας) διασχίζοντας το πάρκο Leonidze μέχρι να δείτε την υπαίθρια αγορά στην Παλιά Γέφυρα. Περιπλανηθείτε στις vintage αγορές όπου κυριαρχεί η φιγούρα του Στάλιν σε σημαίες, αφίσες, μαγνητάκια και κάδρα και μπείτε στο πάρκο με τους περίφημους πίνακες ζωγραφικής που βρίσκονται περιμετρικά. Στο τέλος της βόλτας κινηθείτε λίγο έξω από την παλιά πόλη για να καταλήξετε στον καθεδρικό ναό της Αγίας Τριάδας.  

Αξίζει επίσης, να κινηθείτε εκτός πόλης ώστε να επισκεφθείτε το επιβλητικό “Chronicle of Georgia” το οποίο απέχει από το κέντρο της Τιφλίδας 20’ λεπτά (μπορείτε να φτάσετε με ταξί). Με ύψος 30 μέτρα, 26 τεράστιους πυλώνες και εκπληκτική θέα στη θάλασσα, για μένα αποτελεί ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα μνημεία της πόλης.

Gallery 27. Ένα εντυπωσιακό σπίτι, διακοσμημένο με πολύχρωμα βιτρό από την είσοδο του μέχρι πάνω. Επισκεφθείτε το νωρίς ώστε να παρατηρήσετε το φως να διαπερνά το γυαλί και να δημιουργεί χρωματισμούς στο χώρο. Στον επάνω όροφο φιλοξενείται μια γκαλερί με χειροποίητα αναμνηστικά, κοσμήματα και vintage αντικείμενα.

Επιπλέον, θα μπορούσατε να οργανώσετε μια ημερήσια εκδρομή στην πόλη Mtskheta, μια από τις αρχαιότερες πόλεις (και πρωτεύουσα στο παρελθόν) της Γεωργίας, κάνοντας στάση στο μοναστήρι Jvari. Εκεί μπορείτε να αγοράσετε και χαλιά εξαιρετικής ποιότητας.

Τέλος, αν ψάχνετε για μια απόδραση στην επαρχία της Γεωργίας υπάρχει η επιλογή του Kazbegi (εγώ δεν έφτασα μέχρι εκεί). 

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της Τιφλίδας. Όσοι βρεθείτε για αρκετές μέρες εκμεταλλευτείτε τις απευθείας πτήσεις της Aegean Airlines και συνδυάστε την με Αρμενία.

Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό μπορείτε να ανατρέξετε στα προφίλ μου στο Instagram (θα βρείτε και σχετικό highlight).


Travel
Thaleinio

FoodUrbanfoodjunkiegr

1 Comment

Leave a Reply