Η πρώτη μου εντύπωση φτάνοντας στο λιμάνι της Σύμης ήταν ότι βρίσκομαι στην αγαπημένη μου Ιταλία (τη συνολική εικόνα που μου άφησε, θα τη δείτε στο τέλος του άρθρου μου). Ένιωσα ότι επιστρέφω στο εντυπωσιακό και πολύχρωμο Portofino. Ένα λιμανάκι κοσμοπολίτικο και αρχοντικό που είχα κάνει στάση σε ένα ταξίδι μου στη Γένοβα και τις Cinque Terre (πέντε γαίες), τα πέντε πολύχρωμα χωριά στο βόρειο κομμάτι της Ιταλίας.
FIRST THINGS FIRST:
Η Σύμη είναι ένα μικρό νησί 3.000 (περίπου) κατοίκων το οποίο ανήκει στα Δωδεκάνησα. Το ταξίδι είναι πολύωρο. Ανάλογα το δρομολόγιο, θυμάμαι όταν έψαχνα τον τρόπο να βρεθώ εκεί η διάρκεια κυμαινόταν από 14 έως 17 ώρες από Πειραιά. Κρίμα να φάμε δύο μέρες για να πάμε και να γυρίσουμε. Υπάρχει και η επιλογή του αεροπλάνου. Αυτή που επέλεξα εγώ δηλαδή. Ο ασφαλέστερος και γρηγορότερος τρόπος. Δεν εκτέθηκα σε κανένα συνωστισμό, ούτε ταλαιπωρήθηκα ταξιδεύοντας μια ολόκληρη μέρα. Σύμη μέσω Ρόδου με τα καθημερινά (και πολύ συχνά) δρομολόγια της Aegean Airlines. Σε μια ώρα βρίσκεσαι στη Ρόδο και από το λιμάνι της Κολώνας στην παλιά πόλη, θα χρειαστούν περίπου 45 λεπτά για Σύμη με τo “Pride” της Dodekanisos Seaways (θα βρείτε το κιόσκι στο λιμάνι. Το κόστος για μονή διαδρομή είναι περίπου 24 ευρώ).
Διαμονή
Τα περισσότερα καταλύματα βρίσκονται στο γραφικό λιμάνι της Σύμης, αλλά εγώ θα σας προτείνω το μοναδικό Niriides hotel στο Νημποριό, το οποίο βρίσκεται πάνω στη θάλασσα σε ένα ήσυχο μέρος με θέα στον κόλπο και προσφέρει την ηρεμία που χρειαζόμαστε στις διακοπές μας. Τα δωμάτια είναι ευρύχωρα με δικό τους μπαλκόνι και πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα. Το πρωινό είναι παραδοσιακό και σου δίνεται η δυνατότητα να καθίσεις είτε στον εσωτερικό χώρο που προσφέρεται, είτε έξω, στην αυλή του ξενοδοχείου κάτω από τα δέντρα απολαμβάνοντας τη θέα.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: προτείνω να νοικιάσετε scooter για να εξερευνήσετε το νησί. Στο πρόγραμμά σας να βάλετε την εκδρομή με το καραβάκι «Λούκας» το οποίο σε πάει στις εξής παραλίες: Άγιος Νικόλαος, Άγιος Γεώργιος (θεωρώ ότι είναι η πιο ωραία παραλία του νησιού), Νανού και Αγία Μαρίνα. Το κόστος ανέρχεται στα 12 ευρώ και λειτουργεί ως “boat taxi”. Πραγματοποιεί στάση στις παραλίες δηλαδή κι όποτε αποφασίσεις μέσα στη μέρα, ανάλογα με τα προγραμματισμένα δρομολόγια, επιβιβάζεσαι για το λιμάνι της Σύμης.
Σας προτείνω επίσης να κάνετε την εκδρομή με τον Ποσειδώνα, ένα ξύλινο σκάφος που θα σας πάει σε μέρη που είναι προσβάσιμα μόνο από θάλασσα, αλλά και στη νήσο Σεσκλί. Όταν πήγα εγώ το πρόγραμμα είχε ως εξής: Μαρόνι, Φωκοσπηλιά, Αγιος Βασίλειος, Άγιος Γεώργιος και Σεσκλί. Σε αυτή την εκδρομή περιλαμβάνεται κι ένα γεύμα κάτω από τα δέντρα σε ξύλινα τραπέζια/πάγκους, στο Σεσκλί. Εκεί ο καπετάνιος και το υπόλοιπο «πλήρωμα» θα φροντίσουν να σας ψήσουν στη σούβλα κοτόπουλο (έχει και τη μαρινάδα του, δεν είναι σκέτο), αλλά και να σας μαγειρέψουν φαγητά τα οποία έχουμε συνδυάσει κυρίως με το καλοκαίρι. Γίγαντες, παντζάρια, φασολάκια, πατατοσαλάτα, ρύζι με κάρυ και ζυμαρικά με κόκκινη σάλτσα. Ένα καλοκαίρι στο πιάτο σας.
Σχετικά με το φαγητό, η πρώτη μου γνωριμία με το «συμιακό» γαριδάκι πραγματοποιήθηκε στο εστιατόριο «Μάνος», στο λιμάνι της Σύμης. Αυθεντικό και “old school” με τραπεζομάντηλα «καρό» σε άσπρο-πράσινο χρώμα. Φτάνοντας εκεί με πληροφόρησαν ότι ο κατάλογος τους διαθέτει περίπου 150 μεζέδες. Προφανώς και δεν κατάφερα να δοκιμάσω τα πάντα, αλλά, αυτά που μου «έμειναν» είναι το καπνιστό χέλι, τα γεμιστά καλαμαράκια με Μαστέλο, η καραβιδόψιχα και το «συμιακό» γαριδάκι βέβαια, το οποίο βρίσκεις παντού στο νησί.
Κάνοντας μια βόλτα στο «Χωριό» κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω στάση στο “Georgio & Maria”. Από το μενού ξεχωρίζουν το κατσικάκι και οι κεφτέδες μοσχάρι. Υπάρχουν και αρκετά μαγειρευτά. Νόστιμη κουζίνα σε πολύ ωραίο σημείο, στην «είσοδο» του Χωριού.
Η τελευταία στάση μου πριν αποχαιρετίσω το νησί, ήταν στο Los (Los= Lobster, Oyster, Sushi), το οποίο στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο (σε αυτό έλαβε χώρα η παράδοση των Δωδεκανήσων) στο λιμάνι, όπου στον πρώτο όροφο λειτουργεί Art Gallery και φιλοξενούνται ανά καιρούς εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.
Το Los είναι ένα all day bar-restaurant με εξωτικά cocktail και δημιουργική κουζίνα η οποία έχει ως βάση κυρίως τα θαλασσινά. Ενδεικτικά κάποια πιάτα που δοκίμασα: Φρέσκο ραβιόλι με γέμιση αστακού, Edamame, σαλάτα αβοκάντο και καβούρι, σαλάτα με κατσικίσιο τυρί και σύκο, spring rolls, «συμιακό» γαριδάκι (μόνο σε περίπτερο δεν τα βρήκα στη Σύμη. Είναι παντού), γαρίδες tempura & γαρίδες κανταΐφι. Για κλείσιμο να ζητήσετε mochi.
Στα “must” του νησιού είναι η επίσκεψη στο “Anais” για σοκολατόπιτα με παγωτό.
Υπάρχουν αρκετές επιλογές για φαγητό στη Σύμη, αλλά, δυστυχώς αυτή τη φορά με συνεπήρε τόσο πολύ η ομορφιά του νησιού και άφησα λίγο πίσω το γαστρονομικό της κομμάτι. Να ένας ακόμα λόγος για να επιστρέψω, σωστά;
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «Εκύλησε το τέτζερι κ΄ήβρε το καπάκι» που μου χάρισε η Δικαία Μαραβέλια,(το οποίο έχει συγγράψει μαζί με τον Εμμανουήλ Κ. Μοράρη), ανακαλύπτω τα γευστικά μυστικά της Σύμης όπως η Λουπέρβα με σηπιές, η παλαμιδόσουπα, οι Σμαρίδες μαρινάτες, το κατσικάκι του Παερμιώτη κι έτσι έρχομαι πιο κοντά στη γαστρονομική κουλτούρα του νησιού. Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στο ξενοδοχείο Niriides κι αν είστε τυχεροί και πετύχετε την κα Μαραβέλια εκεί, θα σας το υπογράψει μαζί με μια αφιέρωση αγάπης.
Σαν επίλογο στο νησί είχα αφήσει το μοναστήρι του Πανορμίτη. ‘Όταν προγραμματίσετε να το επισκεφθείτε να υπολογίσετε να πάτε κι από το διάσημο φούρνο του Πανορμίτη (τον οποίο βρίσκετε και στο Γιαλό) για τυρόπιτες Σύμης, κουλούρια βουτύρου και όχι μόνο. Θα το συνδυάσετε με μπάνιο στη Μαραθούντα. Μια παραλία με βότσαλο και παρέα τις κατσίκες της περιοχής που περιφέρονται γύρω από τον κόσμο και πολλές φορές λιάζονται ακόμα και πάνω στις ξαπλώστρες. Μακροβούτι στην αυθεντικότητα με άλλα λόγια.
Στο λιμάνι στης Σύμης μπορείτε να φτάσετε απευθείας κι από άλλα νησιά ή να επισκεφθείτε κάποιο σε μια ημερήσια εκδρομή. Εγώ φεύγοντας από τη Σύμη, πριν επιστρέψω στη Ρόδο για να πετάξω πίσω στην Αθήνα, αφιέρωσα μια μέρα στην πανέμορφη Χάλκη. Ένα νησί όπου το νερά του είναι κρυστάλλινα και διαυγή, ακόμα και στο λιμάνι. Μοναδικό φινάλε σε ένα ταξίδι που θα ήθελα σίγουρα να επαναλάβω.
Conclusion: Η Σύμη είναι γεμάτη εικόνες. Είναι ολόκληρη μια carte postale. Η φωτογένεια η ίδια. Ένα νησί το οποίο έχει κρατήσει την παράδοσή του ζωντανή διαχρονικά και αγκαλιάζει τον επισκέπτη με τη γαλήνια ομορφιά του.
Τι εικόνα μου έμεινε κλείνοντας τα μάτια και ταξιδεύοντας πίσω σε αυτό το μαγικό τριήμερο που γνώρισα τη Σύμη;
Η εικόνα του πολύχρωμου «καμβά» με τα «παστέλ» χρώματα που αντικρύζεις μόλις φτάνεις στο λιμάνι, τα ψιλοτάβανα αρχοντικά, τα ήσυχα σοκάκια και η βραδινή “περατζάδα” στο λιμάνι, η νεοκλασική αρχιτεκτονική και οι άπειρες αποχρώσεις του μπλε στα νερά της. Όλα αυτά συνθέτουν αυτό τον πίνακα ο οποίος έχει στηθεί αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι της Σύμης. Η Σύμη είναι κομψή και αρχοντική. Τι να μας πει και το Portofino τέλος πάντων;!
Για περισσότερο φωτογραφικό υλικό μπορείτε να ανατρέξετε στα προφίλ μου στο Instagram (θα βρείτε και σχετικό highlight).
Travel: Thaleinio
Food: Urbanfoodjunkiegr
No Comments